Als je halverwege je leven kiest voor een ander beroep, is dit een enorme omschakeling. Als je jong bent, en een studie doet of vak leert, gaat het leren vaak zo vanzelfsprekend. Je jonge brein is nog gretig naar kennis en verwerkt dit veel sneller en makkelijker dan als je ouder bent.
Mijn vader haalt altijd het voorbeeld aan van de djembélessen die we samen volgden. De docent speelde iets moeilijks voor, en het was de bedoeling dat wij het naspeelden. Ik volgde het voorbeeld van de docent en sloeg hetzelfde ritme op de trommel. Mijn vader zat me glazig aan te kijken: “Hoe krijg je dat voor elkaar?”. Hij is zelf muziekleraar en multi-muzikant; je kunt geen instrument bedenken of hij bespeelt het. Hij had mij nota bene zelf de beginselen van het djembé spelen bij gebracht. En toch gingen de lessen voor gevorderden mij veel makkelijker af. Puur en alleen om de reden dat ik 25 en hij 55 was.
Docent op latere leeftijd
Het grappige is dat mijn vader en ik allebei op latere leeftijd ons oude beroep verruilden om les te gaan geven. Mijn vader was vroeger kassenbouwer en werd muziekleraar. Ik was marketingmanager en werd Pilatesdocent. Bizar genoeg werden we allebei ‘gedwongen’ een carrière switch te maken, doordat ons lichaam het oude vak niet meer kon uitvoeren. Mijn vader belandde in het ziekenhuis doordat hij door een ruit was gevallen (als je de foto’s hieronder ziet, snap je dat wij het een wonder vonden dat dat niet eerder was gebeurd ;-)). En ik kon mijn zittende beroep niet meer uitvoeren door de pijn die ik tijdens mijn zwangerschap kreeg.
Voldoening
Vanuit systemisch perspectief prachtig om te zien, hoe ik in mijn vaders voetsporen treed. Uiteindelijk was het voor ons allebei een ‘blessing in disguise’. Mijn vader maakte van zijn hobby zijn werk en heeft sindsdien nooit een dag hoeven ‘werken’. Ik kon met mijn eigen ervaringen andere mensen met pijn helpen, iets dat mij iedere dag weer veel voldoening geeft. Samen ervaren we de uitdagingen van het vak, dat lesgeven echt is. Mijn vader kan wel 10 keer tegen een leerling zeggen “Zet je wijsvinger daar, en je ringvinger daar”, en toch zitten mensen met hun hoofd of hun vingers in de knoop.
Leren lesgeven
Datzelfde ervaar ik met de Pilateslessen. Een simpele instructie als “Strek je rechterbeen uit naar het plafond” kan nog wel eens voor verwarring zorgen. De eerste keren dat het gebeurde, begreep ik er niets van, de instructie was toch duidelijk? Maar hoe meer ik me verdiep in het vak van lesgeven, hoe meer ik leer over de verschillende leerstijlen van mensen en hoe je daar het beste op in kunt spelen.
Supertrots ben ik op het behalen van mijn Pilates didactiek diploma. Na de Basis opleiding, de Gevorderden, Zwangerschapspilates en allerlei trainingen was dit voor mij echt de kroon op mijn werk. Veel Pilatesdocenten hebben een achtergrond als leraar. Lichamelijke opvoeding, dans, aerobics of andere groepslessen. Daarvoor hebben ze vaak meerdere jaren een docentenopleiding gevolgd.
Comfort zone
Toen ik, net als mijn vader, mijn carrière 180 maakte (zoals ik het altijd noem) naar Pilatesdocent, ging ik gigantisch buiten mijn comfort zone. Ik moest alle kennis van het menselijk lichaam en de pilatesoefeningen tot me nemen. Maar ik moest ook leren lesgeven. En dat vond ik echt het moeilijkste van allemaal!
Met het behalen van deze opleiding zet ik mezelf nog mooier neer voor het komende jaar, waar ik veel zin in heb. Dank je wel Melanie Wientjes voor de schat aan kennis die je aan mij overdraagt!
Leuk om verder te lezen: De heldentitel Juf
