Hoop op minder pijn

Leven met chronische pijn heeft een ongelofelijke impact op je leven. Het beïnvloedt je gezin, je sociale leven, je werk en eigenlijk je hele zijn.

Kortdurende pijn is meestal eenvoudiger. Op het moment is het natuurlijk heel vervelend en ingrijpend. Maar er is zicht op herstel. Je zit de tijd uit tot de medicatie of behandeling aanslaat.

Hoop op herstel

Bij chronische pijn hoop je ook op herstel, alleen is daar meestal geen zicht op. De oorzaak van de pijn is onduidelijk, of de pijn is slecht te behandelen.

De situatie is in veel gevallen erg complex. In mijn eigen geval leek de oorzaak van mijn pijn bij het zitten in eerste instantie duidelijk (een scheefstaande stuit). Alleen sloegen de behandelingen ertegen niet aan. Een hele rij aan therapeuten heb ik gezien, maar niemand kon een oplossing bieden. Zelfs de operatie waarbij mijn stuit werd verwijderd, had geen effect op mijn bekkenpijn.

En toen was de oorzaak opeens niet meer zo duidelijk. Als de stuit er niet meer is, hoe kun je er dan pijn aan hebben? Is het fantoompijn, of zit de pijn in de overactieve bekkenbodem? Dat laatste was voor de hand liggend, omdat ik er een gewoonte van had gemaakt om mijn bekkenbodem aan te spannen als ik zat. Op die manier (alsof je je plas ophoudt) trok ik de bekkenbodem, en dus ook de stuit die daaraan vast zit, een stukje omhoog. Waardoor het minder pijn deed als ik zat.

Bekkenbodem ontspannen

Een chronisch overactieve bekkenbodem is moeilijk te ontspannen. Het heeft me meer dan een jaar geduurd om deze truc onder de knie te krijgen. En dan nog kan het er ieder moment weer inschieten. Niet alleen als ik zit, maar in iedere andere houding. Als ik een beetje gestrest ben, als ik te lang 1 houding aanhoudt, of zonder aanwijsbare reden.

Maar is het zeker weten de bekkenbodem die de oorzaak is van mijn pijn? Of is het mijn zenuwstelsel dat op hol is geslagen? De perceptie van pijn is namelijk van hele grote invloed op je beleving van pijn.

Hoe dan ook, de pijn is dus gebleven. Maar de hoop op herstel ook. In je hoofd blijven al die kleine stemmetjes toch roepen dat misschien die ene nieuwe dokter de oplossing kan bieden.

Beloftes

Maar het probleem met veel behandelaars (niet allemaal) is dat ze je te veel beloven. Het is echt vanuit de beste intenties, iedere behandelaar maakt er zijn of haar persoonlijke missie van om jou beter te maken. En dat is fantastisch. Alleen de realiteit was, dat niemand het is gelukt.

En in de tussentijd neem je als patient de belofte van die behandelaar maar al te graag voor waar aan. Want je wilt beter worden, en je hebt vertrouwen en hoop.

Teleurstelling

Toch moet je na iedere behandeling die niet aanslaat jezelf weer bij elkaar rapen. De teleurstelling is op dat moment zo ongelofelijk groot. De ene keer natuurlijk meer dan de andere keer. Maar bij de operatie waarbij mijn stuit werd verwijderd, was ik (en de arts) er echt van overtuigd dat de pijn zou verdwijnen of in ieder geval minder zou worden.

Het moment dat je realiseert dat dit niet gebeurt is een gek grijs gebied. Het is niet dat je op dag X om tijd Y weet of het wel of niet is gelukt. Het is een proces waarin ik eerst nog herstellende was van de behandeling. De pijn die ik de eerste dagen ervaarde, schreef ik toe aan de operatie. Er was in alle weefsels, tot mijn bot aan toe, in mij gesneden. Dit had tijd nodig om te herstellen.

Maar wat is het moment dat je pijn niet meer komt door de operatie, maar gewoon de pijn is die je altijd al had? Dat besef is bij mij in fases gekomen. Het is een soort rouwproces waarbij je eerst in ontkenning bent (het ligt nog aan de operatie), maar na een tijdje er toch aan moet geloven dat je herstel dan wel heel lang duurt.

Managen van verwachtingen

Managen van verwachtingen vind ik sindsdien een superbelangrijke taak van behandelaars. Beloven dat je de pijn oplost, is levensgevaarlijk. Daarom zal ik dit bij al mijn activiteiten nooit beloven. Als je door mijn oefeningen, aanwijzingen of tips minder pijn krijgt, is dit natuurlijk fantastisch.

Alle elementen waar we aan werken in mijn Bekken in Balans privétraject (coaching, ontspanning, ademhaling, houding, core, mindfulness) hebben invloed op je klacht, maar voor ieder individu is het anders hoeveel invloed dit heeft. En of het ook leidt tot vermindering van pijn.

De manier waarop ik zelf voor mijn lichaam zorg en hoe ik omga met de pijn, heeft voor mij de meeste invloed op hoe ik met voel. Dit wil ik graag op jou overbrengen.